ανάμεσα από καπνούς ομίχλες και αναδύοντα λογικά νησιά
Είμαστε στα βουνά της Λακαντόνας στο νοτιοανατολικό Μεξικό στην ζούγκλα της Tσιάπας και θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το μέσο για να μιλήσουμε για την δημοκρατία στο μεξικό, να στείλουμε ένα χαιρετισμό στα μήντια ελεύθερης ενημέρωσης που έχει έδρα στην Ν. Υόρκη, όπου υπάρχουν αδέλφια και αδελφές της ανεξάρτητης ενημέρωσης του Καναδά και των ΗΠΑ.
Στo Διηπειρωτικό συμπόσιο για την ανθρωπότητα και ενάντια νεοφιλελευθερισμό είπαμε: μια παγκόσμια αποσύνθεση λαμβάνει χώρα, και το ονομάζουμε ο τέταρτος Παγκόσμιος πόλεμος–néolibéralisme: παγκόσμια οικονομική διαδικασία για να εξαλείψει το πλήθος των ανθρώπων που δεν είναι χρήσιμο στην εξουσία-οι ομάδες που ονομάζεται «μειονοτήτες» με τα μαθηματικά της εξουσίας, αλλά που τυχαίνει να είναι η πλειοψηφία του πληθυσμού στον κόσμο. Βρισκόμαστε σε ένα παγκόσμιο σύστημα της παγκοσμιοποίησης πρόθυμοι να θυσιάσουν εκατομμύρια ανθρώπων.
Τα μέσα ενημέρωσης γίγαντας επικοινωνίας: ένα μεγάλο τέρας της τηλεοπτικής βιομηχανίας, δορυφόροι επικοινωνίας, περιοδικά και εφημερίδες φαίνεται ότι είναι αποφασισμένοι να παρουσιάσουν έναν εικονικό κόσμο, δημιουργημένο από την εικόνα του που απαιτεί η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης.
Με αυτή την έννοια, ο σύγχρονος κόσμος των ειδήσεων είναι ένα κόσμος που υπάρχει μόνο για τους VIP–τους πολύ σημαντικούς ανθρώπους. Η καθημερινότητά τους είναι αυτό που είναι σημαντικό: εάν παντρεύονται εάν παίρνουν διαζύγιο, αν τρώνε, τι ρούχα που φοράνε και τι ρούχα βγάζουν-αυτές οι μεγάλες ταινία αστέρια και μεγάλοι πολιτικοί. Αλλά οι καθημερινοί άνθρωποι αναγράφονται μόνο για μια στιγμή – όταν σκοτώσει κανείς κάποιον ή όταν πεθαίνουν. Για τους γίγαντες της επικοινωνίας και τις νεοφιλελεύθερες εξουσίες, αυτοί οι άλλοι οι αποκλεισμένοι υπάρχουν μόνο όταν είναι νεκροί, ή όταν είναι στη φυλακή ή σε κάποια δίκη. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.. Αργά ή γρήγορα, αυτός ο εικονικός κόσμος συγκρούεται με τον πραγματικό κόσμο. Και αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα: αυτή η σύγκρουση παράγει αποτελέσματα όπως εξεγέρσεις και πόλεμοι σε όλο τον κόσμο, ή ό, τι έχει απομείνει από τον κόσμο που είχαν ήδη πολέμους.
Έχουμε μια επιλογή: μπορούμε να έχουμε μια κυνική στάση απέναντι στα μέσα ενημέρωσης, να πούμε ότι τίποτα δεν συμβαίνει όσον αφορά τη εξουσία του δολαρίου που αυτοδημιουργείται σε εικόνες, λόγια, ψηφιακή, συστήματα επικοινωνιών και υπολογιστών που εισβάλλει όχι μόνο με την ισχύ της εξουσίας, αλλά με τον τρόπο που θέλει να βλέπουμε αυτόν τον κόσμο, πώς θέλουν αυτοί τον κόσμο να μοιάζει. Θα μπορούσαμε να πούμε, λοιπόν, «αυτός είναι ο τρόπος που είναι» και δεν κάνουμε τίποτα. Ή μπορούμε να υιοθετήσουμε απλά μία δυσπιστία: μπορούμε να πούμε ότι η οποιαδήποτε επικοινωνία των μονοπωλίων media είναι ένα συνολικό ψέμα. Μπορούμε να το αγνοήσουμε και να προχωρήσουμε στις ζωές μας.
Αλλά υπάρχει μια τρίτη επιλογή που δεν είναι ούτε συμμόρφωσης, ούτε σκεπτικισμός, ούτε δυσπιστία: αλλά να κατασκευάσουμε ένα διαφορετικό δρόμο–να δείξουμε στον κόσμο τι πραγματικά συμβαίνει–να έχουν μια κριτική κοσμοθεωρία και να ενδιαφέρονται για την αλήθεια του τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που κατοικούν σε κάθε γωνιά αυτού του κόσμου.
Το έργο των ανεξάρτητων μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι να πουν την ιστορία του κοινωνικού αγώνα στον κόσμο, και εδώ στη Βόρεια Αμερική-ΗΠΑ, Καναδάς και Μεξικό, τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, έχουν καταφέρει να ανοιχτούν σε χώρους ακόμη και εντός των μέσων μαζικής ενημέρωσης μονοπωλίων: και τους έχουν αναγκάσει να αναγνωρίσουν τις ειδήσεις των άλλων κοινωνικών κινημάτων.
Το πρόβλημα είναι όχι μόνο να γνωρίζουν οι άνθρωποι τι συμβαίνει στον κόσμο, αλλά να το καταλάβουν και να αντλήσουν διδάγματα από αυτό-ακριβώς σαν να ήταν μία υπό μελέτη ιστορία–μια ιστορία όχι παρελθόντος, αλλά μια ιστορία του τι συμβαίνει ανά πάσα στιγμή σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Αυτός είναι ο τρόπος για να μάθετε ποιοι είμαστε, τι είναι αυτό που θέλουμε, που μπορούμε να είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε ή δεν κάνουμε.
Δεν χρειάζεται να απαντήσουν στα μονοπώλια του τέρατος των μέσων ενημέρωσης, τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης έχουν ένα έργο ζωής, ένα πολιτικό σχέδιο και ένα σκοπό: να αφήσουν την αλήθεια να γίνει γνωστή. Αυτό είναι όλο και πιο σημαντικό στη διαδικασία παγκοσμιοποίησης. Αυτή η αλήθεια γίνεται ένας κόμπος αντίστασης κατά του ψέματος. Είναι η μόνη μας δυνατότητα για να αποθηκευτεί η αλήθεια, να διατηρηθεί και να αναδιανέμηθεί , σιγά-σιγά, ακριβώς όπως τα βιβλία που έχουν αποθηκευτεί σε Fahrenheit 451–στο οποίο μια ομάδα ανθρώπων τους απομνημόνευσε βιβλία, ειδικά για να τα σώσει από την καταστροφή, έτσι ώστε οι ιδέες δεν θα χαθούν.
Αυτόν τον ίδιο τρόπο, τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να σώσουν ,την ιστορία: η παρούσα ιστορία—αποθηκεύοντάς την και προσπαθώντας να τη μοιραστούν, ώστε να μην εξαφανιστεί, επιπλέον να διανεμηθεί σε άλλους χώρους, έτσι ώστε αυτή η ιστορία να μην είναι περιορισμένη σε μία χώρα, σε μία περιοχή, σε μία πόλη ή κοινωνική ομάδα. Είναι απαραίτητο όχι μόνο για τις ανεξάρτητες φωνές, να ανταλλάσσουν πληροφορίες και να διευρύνουν τα κανάλια, αλλά να αντισταθούν διαδίδοντας τις απέναντι στα ψέματα των μονοπωλίων. Η αλήθεια που χτίζουμε στις ομάδες μας, στις πόλεις μας , στις περιοχές μας, στις χώρες μας, θα φθάσουν στο πλήρες δυναμικό αν εμείς μαζί με άλλες αλήθειες συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που συμβαίνει σε άλλα μέρη του κόσμου είναι επίσης μέρος της ανθρώπινης ιστορίας.
Τον Αύγουστο του 1996, είχαμε ζητήσει τη δημιουργία ενός δικτύου ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, ένα δίκτυο πληροφοριών. Εννοούμε ένα δίκτυο για να αντισταθεί στη δύναμη του ψέματος που μας πουλάει αυτός ο πόλεμος που ονομάζουμε τέταρτος Παγκόσμιος πόλεμος. Χρειαζόμαστε αυτό το δίκτυο δεν είναι μόνο ως ένα εργαλείο για τα κοινωνικά κινήματα, αλλά και για τη ζωή μας: αυτό είναι ένα πρόγραμμα της ζωής, της ανθρωπότητας, η ανθρωπότητα που έχει το δικαίωμα στην κριτική σκέψη και στις αληθείς πληροφορίες.
Χαιρετίζουμε όλους εσάς, αναγνωρίζοντας το έργο σας έτσι ώστε ο αγώνας των αυτοχθόνων είναι να γίνει γνωστός, και άλλοι αγώνες επίσης, ώστε να εμφανίζονται τα μεγάλα γεγονότα αυτού του κόσμου με κριτική μορφή. Ελπίζουμε η συνάντηση να είναι μια επιτυχία όπως επίσης και τα αποτελέσματα στα συγκεκριμένα σχέδια για αυτό το δίκτυο, οι ανταλλαγές, αυτή η αμοιβαία συνδρομή που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των εργαζομένων στον πολιτιστικό τομέα και τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης makers. Ελπίζουμε ότι μια μέρα να παρίσταμαι προσωπικά στην συνάντηση σας , ή ίσως μια μέρα να μπορείτε και εσείς να κάνετε αυτή την διάσκεψη στο έδαφός μας, έτσι ώστε να ακούμε λόγια σας και εσείς να μπορείτε να ακούσετε δική μας άποψη κατά πρόσωπο. Προς το παρόν λοιπόν, θα επωφεληθούμε από τη βοήθεια της Εθνικής Επιτροπής για τη Δημοκρατία στο Μεξικό (NCDMUSA) για να χρησιμοποιήσουμε αυτό το βίντεο στέλνονατς ένα χαιρετισμό. Αυτή η ενότητα στα αγγλικά: δεν ξέρω αν τα αγγλικά μου είναι εντάξει, αλλά καλή τύχη και καλή αντάμωση.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
We’re in the mountains of Southeast Mexico in the Lacandon Jungle of Chiapas and we want to use this medium with the help of the National Commission for Democracy in Mexico, to send a greeting to the Free the Media Conference that is taking place in New York, where there are brothers and sisters of independent communication media from the US and Canada.
At the Intercontinental Encounter for Humanity and Against Neoliberalism we said: A global decomposition is taking place, we call it the Fourth World War– neoliberalism: the global economic process to eliminate that multitude of people who are not useful to the powerful– the groups called «minorities» in the mathematics of power, but who happen to be the majority population in the world. We find ourselves in a world system of globalization willing to sacrifice millions of human beings.
The giant communication media: the great monsters of the television industry, the communication satellites, magazines, and newspapers seem determined to present a virtual world, created in the image of what the globalization process requires.
In this sense, the world of contemporary news is a world that exists for the VIP’s– the very important people. Their everyday lives are what is important: if they get married, if they divorce, if they eat, what clothes they wear and what clothes they take off– these major movie stars and big politicians. But common people only appear for a moment– when they kill someone, or when they die. For the communication giants and the neoliberal powers, the others, the excluded, only exist when they are dead, or when they are in jail or court. This can’t go on. Sooner or later this virtual world clashes with the real world. And that is actually happening: this clash produces results of rebellion and war throughout the entire world, or what is left of the world to even have war.
We have a choice: we can have a cynical attitude in the face of the media, to say that nothing can be done about the dollar power that creates itself in images, words, digital communication, and computer systems that invades not just with an invasion of power, but with a way of seeing that world, of how they think the world should look. We could say, well, «that’s the way it is» and do nothing. Or we can simply assume incredulity: we can say that any communication by the media monopolies is a total lie. We can ignore it and go about our lives.
But there is a third option that is neither conformity, nor skepticism, nor distrust: that is to construct a different way– to show the world what is really happening– to have a critical world view and to become interested in the truth of what happens to the people who inhabit every corner of this world.
The work of independent media is to tell the history of social struggle in the world, and here in North America– the US, Canada and Mexico, independent media has, on occasion, been able to open spaces even within the mass media monopolies: to force them to acknowledge news of other social movements.
The problem is not only to know what is occurring in the world, but to understand it and to derive lessons from it– just as if we were studying history– a history not of the past, but a history of what is happening at any given moment in whatever part of the world. This is the way to learn who we are, what it is we want, who we can be and what we can do or not do.
By not having to answer to the monster media monopolies, the independent media has a life work, a political project and purpose: to let the truth be known. This is more and more important in the globalization process. This truth becomes a knot of resistance against the lie. It is our only possibility to save the truth, to maintain it, and distribute it, little by little, just as the books were saved in Fahrenheit 451–in which a group of people dedicated themselves to memorize books, to save them from being destroyed, so that the ideas would not be lost.
This same way, independent media tries to save history: the present history– saving it and trying to share it, so it will not disappear, moreover to distribute it to other places, so that this history is not limited to one country, to one region, to one city or social group. It is necessary not only for independent voices to exchange information and to broaden the channels, but to resist the spreading lies of the monopolies. The truth that we build in our groups, our cities, our regions, our countries, will reach full potential if we join with other truths and realize that what is occurring in other parts of the world also is part of human history.
In August 1996, we called for the creation of a network of independent media, a network of information. We mean a network to resist the power of the lie that sells us this war that we call the Fourth World War. We need this network not only as a tool for our social movements, but for our lives: this is a project of life, of humanity, humanity which has a right to critical and truthful information.
We greet all of you, recognizing the work you have done so that the struggle of indigenous people is known, and that other struggles are known, so that the great events of this world are seen in a critical form. We hope your meeting is a success and that it results in concrete plans for this network, these exchanges, this mutual support that should exist between cultural workers and independent media makers. We hope that one day we can personally attend your meeting, or perhaps that one day you can have your conference in our territory, so we can listen to your words and you can hear ours in person. For now, well, we take advantage of the help of the National Commission for Democracy in Mexico (NCDMUSA) to use this video to send a greeting. This section in English: I don’t know if my English is OK but good luck and so long.
Κομαντάντε Μάρκος για τα φωτεινά και σκοτεινά ΜΜΕ
Μετάφραση ΚΛΕΙΩ, Μπαλούμη Κλεονίκη
Περί Ανέμων και Αιόλων 