|
Το «Αθλητισμός – Ενας Ερωτας αλλιώτικος» πρόκειται για ένα καταπληκτικό βιβλίο.
Μας μεταφέρει στα αρχαία χρόνια και μας εξηγεί πως άρχισε να υπαρχει το αθλητικό πνεύμα (την προιστορία του Αθλητισμού), πως επηρέασε τους Ελληνες, μας εξηγεί την ιστορία και την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων και την πορεία τους μεχρι και σήμερα.
Το βιβλίο αυτο γράφτηκε από έρωτα για τον Ελληνικό αθλητισμό που δεν ήταν παιχνίδι αλλά αγώνες…
Το βιβλίο αυτο πρέπει να διαβαστεί απο καθε οικογένεια, κάθε έφηβο, κάθε νέο, κάθε Ελληνα – όπου και να βρίσκεται. Σίγουρα θα βγεί πιο κερδισμένος, πιο πλούσιος.
Δίνει ετυμολογικές ερμηνείες όπως…
Τι ειναι ο Κότινος. Γιατί διαλέξανε αυτό το όνομα για ένα στεφάνι από κλαδί ελιάς;
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των λέξεων SPORT και ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ;
Τι είναι η Αθλοπαιδία;
Ποια η διαφορά μεταξύ ΑΘΛΗΤΗ και ΑΘΛΙΟΥ;
Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι πως ο Θέμος Γκουλιώνης είναι γιατρός, συγκεκριμένα οφθαλμίατρος. Για αυτό, λόγω της ιατρικής του ιδιότητας, εξετάζει το θέμα του Αθλητισμού από ένα διαφορετικό πρίσμα από αυτό που ίσως θα περίμενε κανείς. Όχι το πόσο καλό κάνει ο αθλητισμός στο σώμα, αυτό είναι προφανές και γνωστό, αλλά το πόσο ευεργετικός είναι ο αθλητισμός για τον ψυχισμό του ανθρώπου. Συγκεκριμένα ο Θέμος Γκουλιώνης μας εξηγεί ότι το ένστικτο της επιθετικότητας είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης ψυχής και δεν μπορούμε να το εξαλείψουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το ελέγξουμε, αλλά από τους 20 διαφορετικούς τρόπους να το πετύχουμε αυτό μόνο ένας είναι υγιής. Ο τρόπος αυτός είναι η μετουσίωση ή εξιδανίκευση, δηλαδή να διοχετεύσουμε την επιθετικότητά μας προς την δημιουργία κάποιου ιδανικού. Αυτό ακριβώς επιτυγχάνεται μέσω του Αθλητισμού. Στην ουσία λοιπόν, σύμφωνα με τα λεγόμενα του συγγραφέα, ο αθλητισμός είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας!
Ο Θέμος Γκουλιώνης παίρνει τα πράγματα κυριολεκτικά από την αρχή και μας μεταφέρει, με την πλούσια φαντασία και τον γλαφυρό του λόγο, στις απαρχές τις ιστορίας και συνεπώς του Αθλητισμού. Ξεκινάει από τα ταυροκαθάψια που γίνονταν στην Μινωική Κρήτη (τα οποία οι Δυτικοί αντέγραψαν εντελώς λανθασμένα) και προχωράει στην γέννηση των Ολυμπιακών Αγώνων, με τους οποίους στην ουσία ταυτίζει τον πραγματικό Αθλητισμό. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η απάντηση του θεού Απόλλωνα στο αγωνιώδες ερώτημα του βασιλέως Ιφίτου για το πώς θα μπορούσε να σταματήσει η παρακμή που μάστιζε την κοινωνία του. Μία απάντηση, μέσω της Πυθίας, που φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράλογη και άσχετη με το θέμα. Προχωράει έπειτα στην σχέση του παιχνιδιού τον Αθλητισμό, με αφορμή των μετάφραση του Ολυμπιακοί Αγώνες σε Ολυμπιακά Παιχνίδια (Olympic Games) από τους Δυτικούς. Επίσης συγκρίνει τα Ολυμπιακά αθλήματα με μερικά από τα σύγχρονα αθλήματα (ποδόσφαιρο, καλαθοσφαίριση, κτλ) καταλήγοντας στο να χωρίζει τα αθλήματα σε κατηγορίες, από ανώτερα αθλήματα (π.χ. αγώνας δρόμου) μέχρι απλά παιχνίδια (π.χ. ποδόσφαιρο) τεκμηριώνοντας πάντοτε τις απόψεις του με τρόπο ακαταμάχητο.
Ο Θέμος Γκουλιώνης δεν χάνει ευκαιρία να επισημαίνει πόσο λάθος εξέλαβαν το πνεύμα και το νόημα των αθλητικών αγώνων οι Δυτικοί. Για παράδειγμα, τα ταυροκαθάψια, από ένα ευγενές αγώνισμα που ο αθλητής σεβόταν την ζωή του ζώου, κατέντησαν ταυρομαχίες όπου ο «αθλητής» ταπεινώνει, εξαπατάει, τραυματίζει και εν τέλει δολοφονεί το ζώο. Άλλα χαρακτηριστικό παράδειγμα της τεράστιας διαφοράς νοοτροπίας είναι η έννοια του ρεκόρ. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν κατέγραφαν τις επιδόσεις των αθλητών στις Ολυμπιάδες, ενώ σαφώς είχαν την δυνατότητα να το πράξουν. Επιπλέον από τους δίσκους που έχουν βρεθεί από το αγώνισμα της δισκοβολίας, υπάρχει τεράστια διαφορά απόκλισης από δίσκο σε δίσκο (250 γραμμάρια μέχρι μερικά κιλά). Οδηγούμαστε δηλαδή στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι επίτηδες προσπαθούσαν να αποφύγουν τις συγκρίσεις μεταξύ των επιδόσεων. Αυτομάτως λοιπόν οι Αρχαίοι απέφευγαν τις αρνητικές συνέπειες του πρωταθλητισμού, πολεμώντας το κακό στην ρίζα του. Άλλωστε για αυτό το βραβείο του νικητή ήταν κάτι χωρίς καμμία αξία, ένα ταπεινό στεφάνι ελιάς, σε πλήρη αντίθεση με την σύγχρονη λογική.
Η ημερομηνία έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων είναι ένα θέμα που εξετάζει το βιβλίο «Αθλητισμός Ένας Έρωτας Αλλιώτικος». Είναι προφανές ότι αθλητισμός υπήρχε πολύ πριν από την επίσημη έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων το 776 π.Χ. Άλλωστε τα ταυροκαθάψια γίνονταν ήδη από την εποχή της Μινωικής Κρήτης. Αλλά και οι ίδιοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ίσως όχι με αυτό το όνομα, γίνονταν από πολύ νωρίτερα. Ο ίδιος ο Όμηρος μας αναφέρει συχνά ότι οι Ομηρικοί ήρωες έστηναν συχνά αθλητικούς αγώνες, όπου τα αθλήματα είναι τα ίδια με τα Ολυμπιακά (αγώνας δρόμου, δισκοβολία, πάλη, κτλ).
Το «Αθλητισμός Ένας Έρωτας Αλλιώτικος» βρίθει από πλήθος ενδιαφέρουσων πληροφοριών που αποκλείεται να μην εντυπωσιάσουν και προβληματίσουν τον αναγνώστη. Πρόκειται ειλικρινά για έναν μικρό θησαυρό! Το βιβλίο εξετάζει ακόμα και τις ίδιες τις λέξεις, δίνοντάς μας για παράδειγμα την ενδιαφέρουσα και βαθυστόχαστη ετυμολογία της λέξης κότινος (το στεφάνι ελιάς). Ομολογώ ότι με εντυπωσίασε πολύ και η σύγκριση της εισαγομένης λέξης καριέρα με την έκφραση καλή σταδιοδρομία που χρησιμοποιούμε (ή τουλάχιστον χρησιμοποιούσαμε) εμείς οι Έλληνες.
Αλλά μαζί με την γνώση απολαμβάνουμε διαβάζοντας και τον εξαιρετικά πλούσιο λόγο του συγγραφέα, έναν λόγο που ρέει γεμάτος φαντασία και ζωντάνια. Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που ένας σοβαρός ερευνητής – επιστήμονας είναι προικισμένος και με ένα πλούσιο συγγραφικό ταλέντο. Οι παρομοιώσεις, οι μεταφορές, η εμπνευσμένη διήγηση και το έξυπνο χιούμορ κάνουν το βιβλίο αυτό και πολύ ευχάριστο εκτός από πολύ χρήσιμο. Πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το βιβλίο αυτό θα ήταν τόσο ενδιαφέρον. Ειλικρινά πιστεύω ότι θα έπρεπε όλοι να το διαβάσουν.
Περί Ανέμων και Αιόλων 