Ένα ενδιαφέρον κείμενο μου εστάλη, μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας από τον Όμηρο Αλεξάνδρου, γνωστό αγωνιστή της Κύπρου που βασίζεται σε σκέψεις του Νικόλαου Ταμουρίδη.
Περιγράφει αναλυτικά, σύντομα και ουσιαστικά την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο των κομμάτων, οδηγούντα την χώρα σε κώμα και στο πελατειακό συρφετό των ψηφοφόρων που συντηρούν με γνώμονα το προσωπικό καθαρά κέρδος.
Σε άλλα άρθρα μου έχω αναφερθεί, ξεκάθαρα στον ρόλο των κομμάτων, έτσι που σκιαγραφούνται διορατικά από τον μεγάλο μας ποιητή τον Όμηρο.
Ποιος είναι ο αρχηγικός μνηστήρας, μετά τον θρησκευτικό ΑΝΤΙΝΟΟ;
Ο κομματικός ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ-ΕΥΡΥΝΟΜΟΣ με τα πολλά πάνελ και παραθυράκια των μαχών εντυπώσεων χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο.
Ποια είναι η λύση;
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν μπορούν να λυθούν, αν μείνουμε στο επίπεδο σκέψης που είχαμε όταν τα δημιουργήσαμε. Συνεπώς θα πρέπει να επαναεξεταστεί ο ρόλος, οι επιχορηγήσεις, η λειτουργία και η σύνθεση των κομμάτων.
Ας ξεκινήσουμε από εκεί.
Αστραία
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΕΙΝΗ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ
Σύγχρονη κυπριακή και ελλαδική πολιτική Κομματοκρατία!
Ένα άχαρο πεδίο μιας
πολιτικής παλαίστρας, η οποία συντρίβει, ατιμάζει, καταστρέφει και δολοφονεί
την ανθρώπινη προσωπικότητα.
Δύο οι πρωταγωνιστές της »πολεμικής» διαμάχης: ο κομματοκράτης πολιτικός
και ο κομματικός οπαδός.
Ο κομματοκράτης πολιτικός, κατά το μείζον, κατατάσσεται στην τάξη εκείνη του
ανθρώπου που είναι δούλος του απολύτου προσωπικού και κομματικού
συμφέροντος. Έχει ως αυτοσκοπό να εκλεγεί στην επερχόμενη εκλογική διαμάχη.
Τίποτε άλλο δεν τον ενδιαφέρει, ή κατά το ηπιότερον, όλα τα υπόλοιπα είναι
σε πολύ χαμηλότερη προτεραιότητα.
Έτσι δομούνται λόγοι ρητορικοί, άνευ ουσιαστικών εννοιών και πρακτικών
διδαγμάτων, πλήρεις σχημάτων, χρωματισμών, εξάρσεων και ήχου, αλλά κενοί
περιεχομένου, οι οποίοι πίπτουν βαρείς ως χαλάζι στο πολιτικό πεδίο, με
σκοπό να πείσουν, να συναρπάσουν, να ενθουσιάσουν και να παρασύρουν τα
πλήθη.
Ο κομματικός οπαδός, στη συντριπτική του πλειοψηφία, κατατάσσεται στη
συνομοταξία των πιο περίεργων όντων της ανθρωπότητας.
Σκοπίμως πολιτικά και ιστορικά απαίδευτος, παρασύρεται από τα πολιτικά πάθη,
θέλει πάντα κάποιον άλλο να μπει μπροστά »να του βγάλει το φίδι από την
τρύπα», ακολουθεί εύκολα τη ροή μιας αγέλης, είναι ερωτευμένος με τα
παραμύθια, όσο πασιφανή κι αν είναι, του αρέσουν τα ψέματα, ιδίως τα μεγάλα,
λατρεύει το χρήμα περισσότερο κι από τον ίδιο του τον εαυτό! Κινείται σε
λάθος επιλογές! Επιλέγει τον »τζίτζικα αντί του μέρμηγκα» του γνωστού
Αισωπικού μύθου! Προσκαλεί τον γιατρό όταν χρειάζεται ιερέας και καλεί τον
ιερέα όταν είναι αναγκαίος ο γιατρός!
Τον κομματικό οπαδό δεν τον ενδιαφέρει να δει κατά πρόσωπο τους
πρωταγωνιστές του εκάστοτε εκλογικού δράματος. Τον αρκεί να δει και να του
αρέσει το σχήμα και το χρώμα των προσωπίδων που φορούν οι εκάστοτε πλάνοι
ηθοποιοί της πολιτικής. Μοιραία, στην πολιτική αρένα, μελετώνται τρόποι
αντιμετώπισής του. Οι επικοινωνιακοί σύμβουλοι ερευνούν μεθόδους, με τις
οποίες ο χρηματοδότης τους θα κατορθώσει να γαλβανίσει τα πνεύματα και να
διεγείρει την θύελλα που απαιτείται, η οποία θα σαρώσει το εκλογικό πεδίο
και θα δώσει τη νίκη.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, σε κάθε περίπτωση που σοβαροί άνθρωποι επιχειρούν
να ασχοληθούν με την πολιτική για να προσφέρουν, αμέσως γίνονται κοινωνοί
της σοβαρής συμβουλής »να μην ασχοληθούν, γιατί υπάρχει πολύ βρωμιά και θα
λερωθούν». Δηλαδή, τους δίδεται η παλιά βικτωριανή πουριτανική συμβουλή
»να μην αναπνέουμε επειδή η ατμόσφαιρα είναι μολυσμένη». Έτσι αλωνίζουν
άνετα οι ανεπάγγελτοι επαγγελματίες της πολιτικής, οι γόνοι των πολιτικών
και τα κάθε λογής τρωκτικά της πολιτικής!
Με τέτοιους πολιτικούς και τέτοιους κομματικούς οπαδούς, σε κάθε εκλογική
αναμέτρηση δεν υπάρχει διαμάχη μεταξύ εθνικής πολιτικής και πολιτικής
συμφερόντων. Τα συμφέροντα παίζουν μόνα τους και κερδίζουν αμαχητί.
Αποτέλεσμα αυτού του απίστευτου κομματικού αμοραλισμού και της πελατειακής
νοοτροπίας των σύγχρονων πολιτικών, είναι ότι ένα σημαντικό ποσοστό του
εκλογικού σώματος, και κυρίως νέοι, τους έχουν γυρίσει την πλάτη (και καλά
κάνουν). Η πολύπλευρη χρεοκοπία, η ανυπαρξία ιδανικών, η απογοήτευση, η
καχυποψία, η δυσπιστία, σε συνδυασμό με την ανεργία και την διάλυση της
κοινωνικής συνοχής, έχουν αναγκάσει τους περισσότερους και κυρίως τους νέους
να απέχουν παντελώς της κομματικής πολιτικής!
Η ελεεινή κομματοκρατία πνέει πλέον τα λοίσθια! Οι υπάρχουσες δυνάμεις στην
πολιτική γεωγραφία, απλοί όγκοι άμορφοι, ασχημάτιστοι, άνευ συνειδήσεως,
άνευ παλμών και άνευ ζωής, σέρνονται επί των συντριμμάτων του κρατικού
οικοδομήματος. Αισθάνονται ότι η απαξίωσή τους απειλεί αυτή την ύπαρξή τους
και γι αυτό προσπαθούν να διασωθούν με υβριδικές συμμαχίες και πάσης φύσεως
κρυφούς ή φανερούς μηχανισμούς. Δυστυχώς όμως, με τον ερχομό της απόλυτης
απαξίωσης της κομματοκρατίας, έχουμε Κύπρο και Ελλάδα ίσως στο πιο σημαντικό
σημείο της ιστορίας τους! Ο Ελληνισμός πλέον, όχι μόνο βρίσκεται στο χείλος
της πολιτικής, οικονομικής, ηθικής, πνευματικής και κοινωνικής καταστροφής,
αλλά στην κυριολεξία »αλλάζει χέρια»! Η Ιστορία δεν μας παρέχει πλέον άλλο
χρόνο αδράνειας και ωχαδερφισμού και ατολμίας!
Μοιραία, ήρθε η ώρα! Ήρθε η ώρα για το γκρέμισμα της κομματοκρατίας! Τώρα
είναι η ώρα να σταματήσει η καταστροφή του ελληνισμού, το οικοδόμημα αυτό
που κλυδωνίζεται και παραπαίει, να οικοδομηθεί από την αρχή! Δεν ανεγείρεται
όμως τίποτε σωστά πριν η σκαπάνη και το πτύον ισοπεδώσουν πλήρως και
συθέμελα το κατερειπωμένο οικοδόμημα. Δεν χτίζεται τίποτε καινούριο με παλιά
και σαθρά υλικά. Απαιτούνται νέοι αρχιτέκτονες και οι νέοι μηχανικοί.
Απαιτούνται νέοι εργάτες με θέληση και όρεξη για εργασία. Απαιτούνται νέα
σύγχρονα και ανθεκτικά υλικά.
Προκύπτει επομένως η ανάγκη για νέες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες καλούνται
να αναχαιτίσουν την ολομέτωπη επίθεση που δέχεται Κύπρος και Ελλάδα. Να
λάβουν την σάλπιγγα του εβδόμου αγγέλου και να χωρίσουν αυτοκρατορικά τα
πρόβατα από τα ερίφια, τους νοσούντες από τους υγιείς, τους ευσεβείς από
τους αντίχριστους, τους Έλληνες από τους ανθέλληνες. Να οικοδομήσουν την
εμπιστοσύνη των ελλήνων, οι οποίοι έχουν χάσει κάθε ελπίδα για ανάσταση του
Ελληνισμού! Να χτίσουν τη νέα Ελλάδα και την νέα Κύπρο!
Χρειαζόμαστε νέες πολιτικές δυνάμεις με αξιακά χαρακτηριστικά!
Ελληνοκεντρική στάση, σοβαρότητα, ικανότητα, ομαδικότητα, δικαιοσύνη,
ελεύθερη σκέψη, προσήλωση στην αλήθεια, επαγγελματικό κύρος και απόλυτη
διάθεση προσφοράς, και φυσικά ένα απλό, ρεαλιστικό αλλά και τολμηρό
πρόγραμμα αναγέννησης της Ελλάδας και Κύπρου!
ΥΓ. Το κείμενο ανήκει στον Αντιστράτηγο (ε.α) Νικόλαο Ταμουρίδη και έχει
επεξεργαστεί από τον Όμηρο Αλεξάνδρου για να συνάδει και με την κυπριακή
πολιτική πραγματικότητα.
Περί Ανέμων και Αιόλων 
Το πορτραίτο του Ευρύμαχου
Ο μεγάλος καταχρηστής ΚΟΜΜΑΤΑΝΘΡΩΠΟΣ, όλων των εποχών
Ο Ευρύμαχος είναι ο αρχιμνηστήρας μαζί με τον Αντίνοο που τρώγουν πίνουν στο παλάτι της Ιθάκης και λογαριασμό δεν δίνουν. Ο Όμηρος περιγράφει παραστατικά τον χαρακτήρα του σε Έπεα Πτερόεντα αενάως διαχρονικά. Ο Οδυσσέας τον σκοτώνει με βέλος που περνάει από το πρησμένο από τις καταχρήσεις ήπαρ συκώτι με μια ΤΗΛΕΜΑΧΙΚΗ σαϊτιά…. από μακριά.
Ο ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ, όπως υπογραμμίζεται από το ΟΝΟΜΑ του, μεγάλες μάχες και ευρείες ανοίγει. Ποιες όμως και γιατί;
Ο Ευρύμαχος, εκτός από τα πολλά κόμματα που δημιουργεί για να ροκανίζει και να κατασπαταλεί την δημόσια περιουσία και να βολεύεται αυτός και οι κολλητοί, αρέσκεται και στα πολλά παράθυρα των ηλίθιων συζητήσεων στα ΜΜΕ του κολητού του ΚΤΗΣΙΠΠΟΥ, εκείνων που μιλούν όλοι μαζί επί ώρες για το τίποτα , χωρίς να λένε τίποτα με ένα δημοσιογράφο γλάστρα σε ελαφρύ κουτί και μπόλικο αέρα κοπανιστό. Ανοίγει πάντα το Ασκί του Αιόλου κλέβοντας την προσοχή της άβουλης μάζας με ανόητα θέματα από εδώ και από εκεί που σε πρώτη είδηση προωθεί, αποπροσανατολίζοντας τον ΝΟΥ για να μη φθάσει σε κανένα σωστό της λογικής και της συνείδηση ΝΗΣΙ.