….στην Θεσσαλονίκη ξημερώματα μαζί με την ξαστεριά
Ήταν μια νύχτα μαγική σε μια πόλη της αδελφής του Αλέξανδρου που την χαμένη ταυτότητα της και ρίζα αναζητεί.
Βρεθήκαμε εκεί πριν τις 9 για να ακούσουμε τον ήχο της αρχαϊκής φωνής σε νόνες της σύγχρονης εκδοχής.
Σε λίγο ήμασταν όλοι μαζί, φίλοι αγήματα πράσινοι Πυρφόροι Πυθαγόρειοι Επικούριοι Δευκαλίωνες σύλλογοι καθηγητές ομάδες και πολλοί γνωστοί.
Το αεράκι φυσούσε παραλιακά μαζί με τον παφλασμό των κυμάτων σε νερά έντασης ανοδικά.
Ήταν και οι άλλοι εκεί με την ενασχόληση στην ενεργή πολιτική κάτω από την σκέπη της εικόνος ενός μικρού απολίτικου
« αγίου» αναπληρών την απουσία μεγάλων πολιτικών ανδρών την σύγχρονη μεσαιωνική εκκλησία του δήμου και των νέων αγορών.
Άλλες εικόνες » άγιες» περιεφέρθησαν σε γύρο αναχρονιστικού φετιχισμού με έξοδα του δημοσίου καταναλωτισμού γιατί λεφτά υπάρχουν για άρτον και θεάματα των προσκυνητών του » άγιου βίου» όπως αναφέρθηκε με στυλιζαρισμένο ύφος νομικός απόφοιτος της απούσης ΛΟΓΙΚΗΣ του Αριστοτελείου πανεπιστημίου.
Μετά άρχισαν να ομιλούν πολλοί, να αλληλοεπευφημώνται αλληλοσυγχαίρονται και να αλληλοδιαπληκτίζονται. δια λόγους που γνωρίζανε μόνο αυτοί.
Μία ξανθιά νεαρή ήλθε με την έκθεση την παιδική αγωνιώντας για το ολοκαύτωμα στην Ισραηλινή συναγωγή . Θλιβερόν σαφώς και καταδικαστέον …. πλην όμως κάποιος θα πρέπει να της μιλήσει και για το επί αιώνες ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ φίλων της και συνοδοιπόρων της που δεν αγωνιεί. Θα μπορούσε να είναι η Πολυκάστη , η κόρη του σοφού Νέστορα που πολέμησε στην Τροία και φιλοξένησε τον Τηλέμαχο, η φίλη και συμμαθήτρια του Τηλέμαχου ….αλλά δεν ήταν.
Μετά μίλησε ένας ευέξαπτος νεαρός που ανησυχούσε για τα δικαιώματα των αλλοδαπών και λαθρομεταναστών στα βρεφοκομεία παιδικών σταθμών .Δεν έχει προλάβει να ανησυχήσει για τα βρέφη των Ελλήνων που δεν γεννιούνται πλέον ανύπαρκτα σε αριθμόν. Θα μπορούσε να ήταν ο ….ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ….. αλλά δεν ήταν.
Η ώρα περνούσε άτονα και ο χαμένος στην κομματική μετάφραση άρχων της πόλης πέρασε από μπροστά μας άψυχος και του εαυτού του η σκιά. Θα μπορούσε να είναι ο Λαέρτης ο πατέρας του Οδυσσέα ….αλλά δεν ήταν.
Σηκωθήκαμε να φύγουμε. Τα ίδια και τα ίδια τα έχουμε βαρεθεί και τους έχουμε σιχαθεί.
Κατευθυνθήκαμε στην έξοδο με κίνηση γοργή και ….κάποιος μας άγνωστος χρηστός και θέλοντας να είναι χρήσιμος πολύ άνθρωπος σταμάτησε με μια φωνής απαλή.
Μείνετε …μας είπε μην φεύγετε… μην εγκαταλείπετε μην νιώθετε αυτήν απογοήτευση και οργή. Μη νιώθετε μόνοι σας υπάρχουν έτσι πολλοί .Θα μπορούσε να ήταν ο Μέντωρ…και του έμοιαζε.
Μείναμε, γυρίσαμε πίσω και παρακολουθήσαμε μέχρι τέλος την δημοτική σκηνή.
Μίλησε και η 16 η Αρχαιολογική σε γλώσσα δίγλωσσα τυπική .
Σε ερώτηση που της απευθύνθηκε από το οξυδερκές κοινό
γιατί χωρίς να έχετε απόφαση προσπαθήσατε να καταχώσετε τον ναό;
Απάντησε χωρίς αιδώ
-Μα είχαν έλθει τα λεφτά για αυτό τον σκοπό.
Θα μπορούσε να ήταν η αρχεγόνη σοφία η Αθηνά μα … δεν ήταν παρ όλα αυτά.
Γύρω η νύχτα προχωρούσε αγκαλιά με την εθνική μας μοναξιά σε ρυθμό νωχελικό .
Λίγο πιο κάτω το άγαλμα του μικρού εθνικού τσιμεντάρχη σε τσιμεντένιες νέες παραλίες κοιτούσε τον Θερμαϊκό απολογητικό.
Σε απόσταση αναπνοής ο μεγάλος στρατάρχης των Ελλήνων ατένιζε τον Όλυμπος ευθυτενής.
Το πιο έξυπνο που ειπώθηκε ήταν το εξής
Να γίνει ανταλλαγή οικοπέδων σε νόες ευφυείς.
Να γίνει ανταλλαγή όλων των γύρω οικοπέδων σε νόες ευφυείς προσθέτουμε εμείς.
Θεωρούν οι κάτοικοι αυτών των κελιών των ακαλαίσθητων πολυκατοικιών της χαμηλής τετράγωνης αισθητικής κοτετσιών πως έχουν σπίτι περιωπής; Και πως αυτό που έχουν είναι ζωή σε ορνιθοτροφείο και σε υπόγεια που δεν επισκέπτεται ποτέ ήλιος και καμία κόρη νησιού δηλίου;
Να γίνει όλη η περιοχή πράσινο αγάλματα ομορφιά και αιώνια μορφή.
Στο τέλος αναχωρώντας κάποιος μας λέει διπλωματικά
-Μην μας κοιτάτε έτσι θα κάνουμε ότι μπορούμε.
Κάνανε ότι μπορούσανε και σήμερα στείλανε συνεργεία να καταχώσουν τον ναό ξανά.
Αν η περιφρόνηση είναι ένα συναίσθημα θα θανατηφόρο τώρα θα πρέπει να είναι νεκροί ή περιπατώντες σκιεροί.
Το πρώτο πράγμα που κάνει σε μια χώρα ένας ξένος κατακτητής είναι να καταστείλει την σημαία μαζί με το ηθικό των κατακτημένων όταν δεν γκρεμίσει και δεν θάψει τους ναούς και τα ιερά. Τα πρώτο πράγμα που κάνουν χρόνια τώρα αιώνες οι εγχώριοι προδότες αντίνοες ευρύμαχοι και αμφίνομοι παρασιτικοί είναι να πετούν τον γάιδαρο μαζί με τα φτερά που δεν έχει ψηλά.
Κάπου είδαμε πως κυκλοφορούσαν μερικά ξύλινα βέλη. Ο φίλος μας ο Μέντωρ μας ερωτά ;
Για πού προορίζονται αυτά ;
Για μερικούς που νομίζουν πως ακόμη να τρώνε και πίνουν σε βάρος του κορόιδου και να πουλάνε φύκια φούμαρα και λόγια πλαστά. Είναι συμβολικά. Και έχουν παραλήπτη και αποστολέα απαντήσαμε αιχμηρά. Δεν ενθυμούμαστε ποτέ τα ονοματεπώνυμα τους τα πλαστά …γνωρίζουμε πάντα τα ΟΝΟΜΑΤΑ τους τα αληθινά και έτσι τους αποκαλούμε «διακριτικά».
Κούνησε το κεφάλι του αργά λέγοντας.
-Πολύ σωστά έχουν την ενέργεια και την φόρτιση αυτού που τα κρατά.
Την επόμενη φορά θα φέρουμε και ξύλινα ΣΠΑΘΙΑ.
Ή μήπως τα αληθινά;
Η Σκέψη είναι το Βέλος της Ενεργείας
και ο Λόγος το ΣΠΑΘΙ της Δημιουργίας
στο Ζενίθ της Εμπειρίας
Περί Ανέμων και Αιόλων 